Ik merk dat ze zelf ook erg moet wennen. Soms wil ze met me mee de kamer uit om dan verbaasd achterom te kijken wat er toch zo ligt te piepen. En gelukkig gaat ze dan ook gelijk weer terug.
En ook leuk is het oneerbiedige opstaan van haar. Als ze wil opstaan, staat ze op, of er nu kittens blijven hangen of niet, of er her en der kittens afvallen of niet, zij zal en moet opstaan. En haar wil geschiede!

Vanmorgen arriveerde het SPAT pakket, een op aanraden Emma geschikt zuigflesje incl. speentjes, venkel en wat nog andere spulletjes. Aangezien ik toch aan het rommelen was met het nest, gelijk de kittens gewogen en tot mijn grote schrik doet maar 1 het goed. 1 doet het zo zo, 2 doen het niet goed.
Goed, ik heb aandachtig de gebruiksaanwijzing gelezen, flesje gevuld, speentje geprikt. Met water doet hij het fantastisch, met melk niet! De melk heeft kleine brokjes vet of wat dan ook.
Uiteindelijk speen zo ver dat er af en toe wel wat melk uitkomt. Ik pak de kleinste, die piept, speentje erin, noppes. Nog een keer proberen, noppes. Geen zuigreflex, niets. Zahra over de rooie. Ik pak een andere, idem.

Ik raak lichtelijk in paniek, mijn rug en been doet weer goed zeer en weet het allemaal niet meer. Tim probeert het ook, idem idem idem.

Cattery gebeld, uitgebreid gesproken. Ze neemt me niets kwalijk, ze begrijpt het heel erg goed. Een onervaren kat verliest vaak haar hele 1e nest. Zeker wanneer het zo'n pittige onrustige dame is als Zahra.
Ze heeft me een aantal tips gegeven wat ik nog kan proberen, maar de belangrijkste tip was eigenlijk: wil je bijvoeden of niet? Diep in mijn hart wil ik het niet! Het gaat ten koste van mijn eigen gezondheid en het gaat tegen mijn principes in. Hoe zwaar dit ook klinkt. Verder ben ik volkomen onervaren met bijvoeden en het risico dat wanneer ik er daadwerkelijk wat in krijg, dat het te veel is, dat ze zich gaan verslikken, dat ik het nest te veel verstoor, dat Zahra haar melkproduktie daardoor nog verder terugloopt, dat ze ze in de steek zal laten en dat ze dus door MIJN inmenging dood gaan, is me te groot.

Dus, na een lang nadenken wat gisteren al begonnen is en al voor de geboorte sluimerde, heb ik een beslissing genomen. Zahra doet het zelf en we kijken welke overleven. Ik heb alles weggehaald, weegschaal, spuitjes, flesjes, speentjes alles.
Wegen doe je nl. alleen maar als je wil ingrijpen. Anders raak je er alleen maar extra gestressed van.

Bottomline: als er kittens doodgaan, dan is dat de natuur. Dan heb ik ze tenminste niet 'vermoord' door goede bedoelingen die slecht uitpakken.
Kirsten van de cattery heeft nog veel meer gezegd, maar het gaat even wat ver alles te vertellen. Ik ben in ieder geval opgelucht na het gesprek met haar.