Het was altijd de bedoeling dat we 2 poezen in huis kregen. We hadden eerst een kittenpoesje uitgezocht wat we wel bij Zahra qua karakter vonden passen, geweldig mooi beestje, zwart, speels, nieuwsgierig en behoorlijk fel maar die vrouw belde na een aantal dagen weer af omdat ze iemand gevonden had die ook het broertje erbij wilde. We hadden behoorlijk de smoor erin. We hebben toen besloten dat we wachten op een nestje van Zahra. Achteraf misschien ook beter omdat toen ook de de diarree kwam en we heel wat gedokterd hebben.

Terwijl ik dit stukje schreef, heb ik Zahra uit de kier van het zolderraam gered waar ze zich doorheen aan het wurmen was. Auw, nagels! We hadden van te voren bedacht dat dat wel eens zou kunnen gebeuren, maar nu was het dus voor het eerst. Weer een raam wat alleen nog maar een kiertje open kan en dan nog met een ketting vast ook want ze drukt zo de hendel omhoog. Ondertussen heb ik ook 4 keer nagels in mijn been gehad omdat ze toch op schoot wil aangezien ze te weinig aandacht denkt te krijgen op het moment.

Raam staat nu dus op een kier waar ze niet doorheen kan, hopelijk. Met de ketting vast. Het is me een tante. Je wordt wel inventief, het lijkt hier af en toe wel een fort.

De zebra strepen op haar rug zijn schaduwen van de luxaflex.