Voorzichtig mag ik toch wel melden dat we langzaam aan het winnen zijn met Zahra. Door haar (nog) harder aan te pakken, maar ook door jaagspelletjes, staarspelletjes en stoeispelletjes allemaal van haar te winnen. Na afloop altijd wel even goedmaken maar alleen op onze voorwaarden. En als laatste ook zeer belangrijk: geen angst tonen.
Ik kreeg af en toe best schrik in mijn maag wanneer ze naar me sprong, en onbewust deins je iets terug of je lichaamsgeur verandert. Dat is koren op haar molen dus. Ik heb mezelf streng moeten toespreken dat er geen reden is om te schrikken. Het is geen tijger.

Gek genoeg had Jem (7 jaar) dus helemaal geen schrik en die werd even hard aangepakt door haar!