Een paar dagen geleden hoorden we een keiharde gil van beneden komen. Jem met dikke tranen in zijn ogen en een fikse bloedende kras over zijn voorhoofd. Ik kijk gelijk naar Zahra, want ik kan aan haar zien wanneer ze haar bui weer heeft, maar ze zat hem heel verbaasd en lief aan te kijken. Ze probeerde hem zelfs te troosten, iets wat ze na een aanvaring nooit zou doen.

Wat was er nu gebeurd? Jem was onder de krabpaal aan het spelen, Zahra had zijn hoofd per ongeluk als een steuntje aangezien en was dus heel even op zijn hoofd geland in haar sprong van helemaal boven naar beneden. Meestal gebruikt ze daar de stoel voor die daar in de buurt staat, maar nu dus een vol behaard jongenshoofdje.

Gelukkkig waren we nog niet naar de kapper geweest (ik kan nog niet mee en Tim had nog geen tijd) en heeft zijn volle haardos de ergste krassen opgevangen.