Wat vroeger wel eens per ongeluk gebeurde is nu een aandachttrekkerij-spelletje geworden. Of ze het echt als een spelletje bedoelt is me nog niet duidelijk. Ze kijkt me nl. net even te uitdagend naar je terwijl ze het doet:

Je bent een Bengaal, je heet Zahra en je krijgt af en toe iets te weinig aandacht. Je springt dan op of in een kast, een keukenblok, een tafel of wat dan ook voor handen is, gaat achter de spullen zitten die daar staan, zoals boeken, flesjes, pennenbakjes, speelgoed, cd's, rommeltjes, etc. etc. , en mept het 1 voor 1 terwijl je je baasje aankijkt, op de grond.

Helpt dit niet, dan verschaf je jezelf toegang tot een andere ruimte voor het betere werk. Je springt op de kast, springt op de doos die daar veilig voor jou dacht te staan, wipt net zo lang in de doos heen en weer totdat hij met een heftige klap op de grond stuitert en de inhoud door de hele kamer uit een spat.

Ik vind het erg inventief en zo lang ze het niet doet moet ik er stiekem wel om glimlachen. Die glimlach gaat echter wel even verloren wanneer ik weer de grote bonk hoor en de zooi kan gaan opruimen. En ik kan en mag niet bukken!!